Lieve vrienden,
Vandaag is het 4 mei.
De dag van de Nationale Dodenherdenking.
Ieder jaar ben ik zo dankbaar als het weer achter de rug is.
Wat een risico toch, al die mensen bij elkaar.
Vorig jaar was het oorverdovend stil.
Dit jaar mogen er iets meer mensen bij de plechtigheid op de Dam aanwezig zijn.
Het is alweer elf jaar geleden, in 2010, dat iemand tijdens de twee minuten stilte heel hard schreeuwde. Er brak totale paniek uit, dranghekken werden omver geduwd en 63 mensen raakten gewond. Onze koningin, de kroonprins en zijn vrouw, werden onmiddellijk via de poort naast de Grote Club in veiligheid gebracht.
Korte tijd erna, betrad het Koninklijk gezelschap, onder aanvoering van de Koningin opnieuw de plaats van de herdenkingsplechtigheid.
Als standbeeld in een zware storm, stond zij daar. Fier, rechtovereind.
Stevig op haar Hollandse stutten. Ik zat lamgeslagen op de bank. Dikke tranen rolden over mijn wangen. Toen het gebeurde, dacht ik dat er geschoten werd.
Dat waren de klappen van de omvervallende dranghekken. En een dronken dwaas had geschreeuwd, waarop een meisje begon te gillen.
Vanaf dat moment ben ik niet meer rustig tijdens dit soort bijeenkomsten.
Gelukkig geen Bevrijdingsconcert met publiek, vandaag.
Geen We’ll meet again met een wuiwende Koningin.
Geen spelfout, maar bewust, zoals zij het uitsprak. Ewen wuiwen!
Het is goed om twee minuten stil te zijn. Allemaal tegelijk.
Maar zou het misschien voortaan in klein comité voor het publiek kunnen?
Want ben ik nou de enige die dit heeft?
Daar geloof ik niks van.
Geen idee hoe het anders zou moeten, maar misschien zoals het nu gaat.
Want dit soort grote dingen kunnen eigenlijk niet meer.
Te gevaarlijk. Juist in deze tijd zijn er veel meer loslopende gevaarlijke gekken.
Zondag werd mijn club kampioen van Nederland.
Duizenden mensen hadden zich verzameld bij het stadion om te vieren. Onder elkaar en met elkaar, want daar doe je het voor. Femke vond het goed. Ze moest wel, want de demonstratie van BLM vond ze ook goed. Nee, er werd geen waterkanon gebruikt. Was ook niet nodig, want ze gingen vanzelf weer naar huis. De fans en de spelers. Dronken van blijdschap. Er waren geen ongeregeldheden.
Maar als de ME ingezet zou zijn, was het oorlog geweest.
De ME was duidelijk zichtbaar aanwezig. Het zijn de beroerdste niet, die gasten. Zij vierden stiekem mee.
De grote groep feestende mensen heeft hier een jaar, op afstand naartoe geleefd.
Ze zijn gisteren met hoofdpijn wakker geworden.
Een sportcolumnist van de grootste krant verdient zijn brood met azijn plassen over mijn club. Iedereen heeft er een mening over. Ik ook.
De feestende mensen waren er uit vrije wil. Namen het risico om besmet te worden….
Vandaag is het 4 mei.
Laat het alsjeblieft goed aflopen.
Want één zo een wappie kan meer leed veroorzaken dan 12.000 feestende supporters.
Laat het alsjeblieft goed aflopen. Laat het vast morgen zijn.
Want met het respect van vorig jaar is het allang gedaan. In alle gelederen.
Voor vanavond wens ik jullie alvast welterusten en morgen gezond weer op.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten