Burn-out

Lieve vrienden, 

 

Ik hoor het iemand zeggen: “Ik had een burn-out”.

Ik schrijf dit, omdat ik het te vaak gehoord heb. 

 

Gisteren las ik het weer eens in de krant. De recent aangestelde demissionair minister van economische zaken is drie maanden uit de roulatie vanwege een burn-out. 

 

Eerst al de minister van volksgezondheid en nu deze ook. 

Wat zijn het toch allemaal voor watjes. Ongezouten geef ik mijn mening. 

Ik zal ze vast een oplossing aan de hand doen. Neem een coach! 

Een wat? Een coach. Een trainer. Een levensstijlcoach. 

 

Heb je dat nieuwe bos nog niet gezien? Daar groeien ze namelijk. Ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Samen met de mediators. Dat zijn bemiddelaars bij gestrande relaties. Tussen de stellen van velerlei seksen. Zelfs tussen baas en hond. Of poes en konijn. 

 

Maar goed, de burn-out. De mensen kunnen hun tijd niet indelen. 

 

Ik zie ze bij mij door de straat rennen. Tegen de tijd dat ik overweeg m’n mandje op te zoeken, rent er weer zo een dwaas met een zweetband om het hoofd en verbonden met het online hardloopplatform, van her naar hot. 

Vroeger zei men dan: ”Alles kits, kachel in bed, kind in de kolenbak”, legde de voeten op tafel en pakte een borrel en wat te knabbelen. 

 

Nu gaat men nog even hollen. De volgende morgen na de snoetenpoets, worden het flesje gemaakt, salades in de bakjes gedaan voor de kids en de sportkleding ingepakt voor op de zaak. 

 

Dan starten we met de crèche, de voorschoolse opvang, het ritje naar de zaak, de gym in het basement en dan het praatje bij de koffieautomaat over de laatste padel-game. Volgende afspraak vastgelegd. 

 

Meeting, meeting, meeting. Voortgang gesprek. 

Soep-to-go scoren, meeting, rennen naar de naschoolse opvang en de crèche, de kids afgeven bij oma, die ze naar vioolles en hockeytraining brengt en zelf even een biertje met de mannen. 

 

Na de kids gehaald te hebben even een appje dat je onderweg bent en de Uber de bestelling doorgeven. Thuis heeft moppie na een paar chardonnays het bestek al op tafel geworpen en als de Uber komt kan er aangevallen worden. 

 

Dan die kinderen nog schoon trachten te poetsen, ze in bed zien te krijgen en nog een rapportje schrijven. De meeting voor morgen voorbereiden. 

De sportoutfit aan en rennen. En daarna niet in slaap kunnen komen door de inspanning vóór het slapengaan. 

 

Bennu al moe van het lezen? 

 Dag in, dag uit hè. 

En dan is het eindelijk weekend. 

 

De grootgrutter levert de boodschappen. Het maal wordt in de slow cooker gemikt en de afspraak voor het potje padel wordt nagekomen. Dan de een naar de hockey, moppie moet naar de botoxer en de nagelstyliste en haalt de kids weer op. 

Even langs de lokale koffieshop voor de nodige ontspanning en de volgende morgen naar de veteranen hockey. 

 

In de middag even de kinderen uitlaten op het strand of de hei en de volgende morgen begint het circus weer vroeg te draaien. 

 

Een burn-out. Hoe kan dat nou? Je hebt niet eens je target gehaald. Ook dat nog. 

 

Dus neem een coach! Die zal je vertellen om de kinderen weg te doen. Balans te zoeken tussen inspanning en ontspanning en misschien een andere vrouw te zoeken. Of neem een hond. Dat is vreugde voor het hele gezin. 

 

Maar pas op hoor. Honden moeten rennen, de ruimte hebben, worden niet welopgevoed geboren en zijn ook niet zindelijk. Daar is een mediator nou weer voor. 

Voor de verstoorde verhouding tussen baas en hond. 

 

Kortom. Alles kits. Kachel in bed, kind in de kolenbak. 

 

Burn-out? Bezint eer gij begint. 

Maakt niet uit waaraan. 

 

Of beter nog, begin er niet aan. 

Die ouwe was nog niet zo gek hoor. 

“Schat, staat de Bokma koud?”

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje