Lieve vrienden,
Dan is het Nieuwjaarsmorgen en het traditionele Nieuwjaarsconcert van de Wiener Philharmoniker begint om kwart over elf.
Zoals ieder jaar ga ik daarnaar kijken.
Meestal kijk ik tussen het maken van borrelhapjes door. Dit jaar niet.
Al aangekleed en opgetut, zit ik aan de koffie met de laatste oliebol.
Het concert begint.
De muzikanten spelen in de prachtige concertzaal in Wenen. Prachtige rode en oranje bloemen versieren het podium en de zaal. Ook is er veel groen in verwerkt. De kleuren van liefde en van hoop. In een lege zaal….
Daar waar de zaal altijd gevuld was met publiek, afkomstig uit landen over de hele wereld, is de zaal nu leeg.
De orkestleden worden dagelijks getest op het virus en mogen gewoon dicht bij elkaar de stukken vertolken. Prachtige muziek. Geweldig gespeeld.
Aan het einde van ieder stuk blijft het stil. Geen publiek, geen applaus.
Ja, in stilte. Ze staan wel op. Dat wel.
Deze stilte doet me de rillingen over de rug lopen.
Dan wordt het laatste nummer voor de pauze gespeeld. Een polka.
En dan gebeurt er iets magisch. Er volgt een overweldigend applaus. Virtueel.
Getoond op beeldscherm applaudisseren 7000 mensen over de hele wereld voor het beeldscherm van hun telefoon. Zij hebben zich daar vooraf voor ingeschreven.
De orkestleden staan op om het applaus in ontvangst te nemen.
Enkelen van hen schieten vol, een ander laat de tranen de vrije loop.
Ik voel mijn emotionele incontinentie opkomen.
Dit moment staat voor mij symbool voor alles wat er is gebeurd, gebeurt en zal gebeuren. Het was een anno orribile, zoals de dirigent zei.
Het nieuwe jaar. Altijd feestelijk ontvangen.
Nu met een kus van je geliefde en een knuffel zonder aanraking van de kinderen.
Laten we er voorzichtig mee omgaan, met dat jaar.
Het is nieuw en broos, dus kwetsbaar.
Stiekem doe ik twee wensen voor mijn naasten. Mijn geliefde en de kinderen.
Laat ze uitkomen.
In de Staats wonnen we natuurlijk niks, maar laten we alsjeblieft gelukkig blijven in de liefde.
Met en voor elkaar.
Want dat kan en mag en dat willen we.
Laten we gezond blijven en voorzichtig met optimistische blik het nieuwe jaar vastpakken.
Voorzichtig, want het is breekbaar.
Zonnestralen schijnen op het eerste spinnenkopje in de Toverhazelaar...
Toeval?
Dat bestaat niet!!!
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten