Lieve vrienden,
Bijna honderd. Nog een paar maanden....
Gisteren hoorde ik een lied, door Edwin Evers geschreven en gezongen.
De tekst raakte mij tot op het bot.
Hoe waar zijn de woorden, die hij zingt.
Zo bijzonder en herkenbaar.
Schoonmoeders, ik ben er zelf ook één.
Niet altijd makkelijk, maar toch....
Een helft van haar is al ruim vijfenveertig jaar mijn andere helft.
Daar zal je mij niet over horen klagen.
De liefste. Haar dubbeltje op z’n kant. De vader van mijn zoon.
Ze slaapt veel. Komt niet zo vaak uit bed. Laat haar gewoon blijven slapen.
Ik gun haar zo, dat er misschien nog iets is achter de horizon.
Dat er daar misschien iemand op haar wacht.
Gewoon omdat het niets is, als er niets meer is.
Als er niets meer is
Haar voeten op een mand met nooit gelezen bladen
En ogen die niet langer de vermoeidheid kunnen dragen
Verzonken in gedachten in haar vaste stoel
Kijkt ze maar naar buiten, geen besef meer en geen doel
Na elke vraag wat woorden, dan weer stilte onbewust
Naar binnen waar het leeg is en het vuur voorgoed geblust
Buiten maakt een storm korte metten met het groen
Waarop ze zachtjes zegt "Ik kan er niets aan doen"
En even veert ze op als het over vroeger gaat
En snel vervaagt haar blik kijkend naar een foto die op de tafel staat
Ziet ze haar lang-geleden-ik
[Chorus]
Als er niets meer is dat tijden doet herleven
Je eventjes laat lachen en meeneemt uit het heden
Als er niets meer is om echt naar uit te kijken
Wat je eventjes laat stralen en de dagen korter lijken
[Verse 2]
Mensen op een kruispunt, elke dag maar weer
Ze kiezen wat ze willen, maar die keus heeft ze niet meer
De borden wijzen plaatsen die ze van een afstand leest
Ook waar ze ooit woonde en nu liever was geweest
In een dagboek staat te lezen wie er naar haar omkeek
Maar de onbeschreven bladen zeggen alles deze week
Er is zoveel veranderd en het ging ineens zo vlug
Ze zoekt naar het verleden maar ze vindt het niet terug
Ineens veert ze weer op als het over vroeger gaat
En even wordt het licht
De foto van een bruidspaar die op de tafel staat
En de schijn van een lach op haar gezicht
[Chorus]
Als er niets meer is dat tijden doet herleven
Je eventjes laat lachen en meeneemt uit het heden
Als er niets meer is om echt naar uit te kijken
Wat je eventjes laat stralen en de dagen korter lijken
[Bridge]
In gedachten dwaal ik af en ineens lijkt het dichtbij
Wat de jaren met jou deden hetzelfde doen met mij
En de vraag die in mijn hoofd geschreven staat
Waarom dezelfde tijd voor mij te snel en voor jou te langzaam gaat
[Chorus]
Als er niets meer is dat tijden doet herleven
Je eventjes laat lachen en meeneemt uit het heden
Als er niets meer is om echt naar uit te kijken
Wat je eventjes laat stralen en de dagen korter lijken
Als er niets meer is
Als er niets meer is
~Edwin Evers~
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten