Lieve vrienden,
Blue Monday was het gisteren. Ik heb daar niks mee.
Toch heb ik al van kinds af aan een hekel aan maandag.
Wat een rotdag.
Einde weekend, maar vooral wasdag. Vroeger dan he. Thuis.
Ik zag op internet een oude foto van een man op een bakfiets. In de bak stond een schoepen-wasmachine. Er hing een bord aan de bak: Wasmachine te huur.
Zo ging dat vroeger. De huizen waren klein en de mensen arm.
Voor een paar centen huurde men een paar uur een wasmachine.
Ik herinner me de wasdag thuis. VERSCHRIKKELIJK!!!!
Het hele huis op z’n kop. Alleen al de geur van de kookwas.
En dan in de grote hal een wringer.
Teilen eronder en bij slecht weer een houten rek om de kachel met daarop dampende was. Sokken, borstrokken, lange onderbroeken.
De lakens lagen op de kachel, dan werden ze meteen gestreken.
Mijn moeder vond het ook een rot klus, maar met haar boerenslimheid loste ze dat op.
Ze was immers een boerendochter
Toen de eerste wasautomaat uitkwam, vroeg ze aan de bovenbuurvrouw, die drie kinderen had, of zij een wasautomaat wilde hebben.
De buurvrouw kreeg een wasmachine, op voorwaarde dat zij onze was deed (we waren toen met vijf).
Zo kregen we op maandagavond onze was keurig gestreken en gevouwen thuisbezorgd door de buurvrouw. Zij blij, m’n moeder blij. Iedereen gelukkig.
Wat we met de was deden tussen de schoepen-machine en de wassende buurvrouw in?
In een grote tas naar de wasserette.
Met een sjaaltje om het kapsel rookten en kletsten we met andere vrouwen, terwijl de machines draaiden. Wassen en drogen. Ook nog mangelen in de elektrische mangel.
Vraag me niet waarom, maar ik zie deze scène zo voor me in ‘t Schaap met de vijf poten.
Ik opteer voor de rol van Riek Balk, de vrouw van Arie.
En zeg nou niet, dat je dat niet kent, want dan heb je onder een steen gelegen.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten