Lieve vrienden,
Nieuw! Nu zonder dop!
Ik zie het steeds vaker langskomen in reclames van melkfabrikanten.
Mijn moeder had heel lang geleden een melkzaak in de Amsterdamse Jordaan, waar ze de melk van de koeien van mijn opa verkocht.
Hij had een boerderij in Sloterdijk.
Toen ik een kind was, haalde mijn moeder eerst kannen melk, los bij de kar.
Later, eind jaren vijftig, bij de melkboer in de straat achter ons.
Melk in flessen met een kroonkurk. Dat was gesteriliseerde melk. Ik wist niet beter.
Mijn vriendinnetjes vonden het smerig. Heel begrijpelijk.
Op school kregen we schoolmelk, omdat mijn generatie van vlak na de oorlog bepaald niet sterk was. De ouders hadden net de hongerwinter meegemaakt.
De schoolmelk zat in glazen flesjes van 250cc met een aluminium dop.
Deze drukte je met je duim in en de fles was open.
De doppen waren voor de negertjes in Afrika. Naïef als ik was, dacht ik dat ze er kettinkjes en spiegeltjes van maakten.
Daarna kwam de schoolmelk in driehoekige kartonnen pakjes.
De flessen van de melk, waar statiegeld opzat, werden in de fabriek gewassen en hergebruikt.
Want wij hebben in ons land heel veel melk binnengekregen. Nederlanders zijn er gek op.
Als enig land ter wereld drinken we het bij de lunch.
De Nederlanders zijn de langste mensen ter wereld. Hoe dat komt?
Melk! Joris Driepinter. Melk is goed voor elk!
Op een dag werd de melk niet meer in flessen verpakt, maar in pakken met geplastificeerde binnenkant.
Er lunchte eens een vriendinnetje van mijn zoon bij ons, die de lege pakken op een ingenieuze manier opvouwde. Het werd op die manier eenvoudig om de lege pakken bij het oud papier te doen.
En plotseling zat er een plastic dop op het pak.
Nieuw! Met handige schroefdop!
Deze konden ingezameld worden voor recycling.
Voor elke kilo ingezamelde doppen, waaronder ook andere afsluitdoppen van verpakkingen, kreeg men geld. Het geld ging naar het KWGF
Voor de opvoeding van blindengeleidehonden.
Nieuw! Nu zonder dop!
Roept de reclame je momenteel toe.
Het is echt waar. De pakken melk worden niet meer voorzien van een plastic dop.
We gaan het pak weer leegdrinken uit de opengevouwen schenktuit.
En als het leeg is? Gewoon even de onderkant aan de zijkant induwen. De onderkant langs de lange kant van het pak vouwen en in de plastic bak.
Zodat ze het straks kunnen recyclen.
Voor verpakkingsmateriaal of anderszins.
Net zoals glazen flessen gerecycled worden. Drinkglazen, vazen, allemaal gerecycled glas.
Ik durf te wedden dat straks de melk weer gewoon in flessen zit.
Lijkt mij toch geweldig.
De melk in flessen was trouwens het allerlekkerste.
Vers van de melkboer.
Met z’n geld in de grote graaibeurs dwars over zijn lijf.
Anders nog???
Ach, wat een tijd. Jaren 80, jaren 90....
Als je niet thuis was zette je een flessenrekje bij de deur met een briefje erin.
3 Halfvol
2 Volle Yoghurt
1 Van. Vla
1/2 Choc Vla
Alvast dank!!
Leve de melkboer!
En loopt één van de gezinsleden met de neus de andere kant op?
Dan kunnen we weer roepen:
“Die is van de melkboer!”
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten