HOP

Lieve vrienden,

 

Als ik naar Amsterdam rijd, dan zie ik normaal gesproken weinig van het gebeuren om me heen, maar omdat ik nu niet zelf reed, zag ik veel.

 

Zo reden wij heen en terug langs een HOP.

Met hop bedoel ik niet de plant maar Homo Ontmoetings Plaats

 

Het is een plek waar mannen “cruisen”.

Verder ga ik het niet uitleggen, maar er zat geen blad aan de bomen en struiken en ik heb veel gezien, wat ik eigenlijk niet wilde zien.

 

Samen met mijn zus reed ik daar in de vorige eeuw al langs en zij wist daar altijd wel wat over te zeggen.

“Druk hier! Het is…weer en er waait een ...windje”.

Dat was ook nu het geval.

 

Op de parkeerplaats was het verschrikkelijk druk. Wachtende taxi’s, auto’s met chauffeur….

 

Tegenwoordig hebben ze een groot roze brilmontuur bij de ingang geplaatst, om het wat duidelijker te maken voor mensen, die er niet bekend zijn.

 

Het rare is, dat ik, als ik er zo een paar dagen langsgereden ben, steeds maar weer naar bossages moet kijken.

Zie ik daar iets?

Wat ruist er door het struikgewas?

 

Dan hoor ik Paul de Leeuw zingen: Blote mannen in het park, weet niet waar ik kijken moet....

 

Inderdaad. Ik weet niet waar ik kijken moet en toch worden mijn ogen, als door een magneet erheen getrokken.

 

Kijk, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en ieder z’n meug.

Maar waarom dicht langs de weg, als er geen blad aan de bomen zit? Om te shockeren?

Voor een extra kick?

 

Als je je sleutels verloren bent en een vreemde meneer helpt je zoeken, die sleutels liggen niet vlak bij de weg!

 

Zoek morgen maar verder, maar dan een eind verderop.

Daar zijn vast nog veel meer zoek-hulpen te vinden.

 

Heren, doe wat je niet laten kunt, maar graag uit het zicht!

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond,

 

Rietje