Bel me niet!

Lieve vrienden, 

 

De telefoon ging. 

 

“U spreekt met????? ik bel namens????”

 

“Goedemiddag, kunt u dat herhalen, want ik heb u niet verstaan”

 

“Oh, u spreekt met??? en ik bel namens??? Ik ben op zoek naar meneer…”

 

“Die is er momenteel niet”, jokte ik. 

 

“Oh, wanneer is hij er wel?”

 

“Probeert u het volgende week nog eens”.

 

“Dat zal ik doen, fijne dag”.

 

Gek wordt een mens van die telefoontjes. 

Op het moment dat je opneemt, weet je al, dat je gebeld wordt door iemand, die in een callcenter zit. Dat hoor je aan het gekwebbel op de achtergrond. 

 

Ik heb altijd de neiging om iets geks te zeggen. 

Zoiets als “fijn dat u belt, ik heb de hele dag nog niemand gesproken. Hoe gaat het met man en kinders?”

 

Of, “Wie zegt dat u namens ... belt. Kan ik u even terugbellen om dit te verifiëren?”.

 

Deze mensen bellen nooit op een moment waarop het uitkomt en willen altijd doordrammen. 

Maar owee als je een probleem met het desbetreffende bedrijf hebt en er iemand over wil spreken. 

 

Dan ben je uren bezig. 

Er zijn nog vijftien wachtenden voor, een ogenblik geduld AUB. 

 

Daar word ik zo kriegel van. Maar als je dan al een half uur in de wacht hangt en nog steeds niet aan de beurt bent, dan zou je de verbinding willen verbreken. 

Dat is dan echt erg jammer van de verspilde tijd. 

Zo jammer, dat je toch maar blijft hangen. 

 

Als je dan eindelijk verbonden wordt en je krijgt het antwoord: 

“Nee, mevrouw, daar kan ik u helaas niet mee helpen, dan moet u bij mijn collega zijn. 

Nee, ik kan u helaas niet doorverbinden”.

Dan trek ik weg van woede. 

 

Dan ben ik in staat om ik weet niet wat te roepen.

Woedend word ik daarvan. 

 

Zegt iemand: “Dan moet je je inschrijven bij het bel-me-niet register.”

 

Je denkt zeker dat ik gekke Loetje ben. Natuurlijk ben ik daarbij ingeschreven. 

 

Het helpt even. En dan is het weer gebeurd. 

 

“U spreekt met???? Ik bel namens????”

 

Neem er voortaan eens een Chanella Goedhart, een Willem de Wit of desnoods een Hugo de Jonge voor. 

 

Dan versta ik tenminste wie mij belt en namens welk bedrijf. 

 

Dat zou een stuk makkelijker zijn en Hugo de Jonge zou het hartstikke leuk vinden als ik vraag hoe het met vrouw en kinderen gaat. 

Dan beloof ik, dat ik niet vraag of hij nog schoenen met kuikentjes gekocht heeft voor Pasen. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje