Lieve vrienden,
Gisteren stuurde ik mijn eerste lariekoekje ooit.
Er is niet veel veranderd in een jaar tijd, schreef ik.
Maar ik ben ervan overtuigd dat er in het privéleven van mijn lezers net zoveel veranderd is als in mijn privéleven.
Er zijn mooie veranderingen, droevige veranderingen en er zijn verliezen geleden.
Niet alleen op het persoonlijke vlak, maar ook op maatschappelijk, zakelijk en daardoor financieel gebied.
Het is voor mij moeilijk om me te verplaatsen in iemand met een jong gezin, die zijn bedrijf naar de knoppen heeft zien gaan.
Of iemand die zijn baan verloor door de crisis.
Winkeliers, die hun handel zagen verouderen en toch weer nieuwe voorraad af moesten afnemen.
Wat te doen met het oude spul, dat nog helemaal nieuw is?
Voor een habbekrats werd het verkocht, misschien zelfs vernietigd.
En dan de industrie. Met de onmetelijke voorraad, die steeds weer seizoenen vooruit bedacht en gemaakt wordt.
Hoe moet dat nou, als mensen de producten niet kunnen afnemen, omdat ze het alleen online kunnen kopen of helemaal niet.
De regering heeft zoveel vergoeding gegeven als mogelijk is en komt steeds met meer geld over de brug. Maar dat zal toch weleens ergens terugbetaald moeten worden?
Hoe die wereldwijde economische crisis, die onvermijdelijk samenhangt met de Coronacrisis opgelost moet worden, weet niemand.
Want het is voorlopig nog niet voorbij.
De vaccinaties gaan te traag en het aantal mensen, dat zich niet wil laten vaccineren groeit.
Heb ik daar een mening over? Natuurlijk heb ik die.
Maar die houd ik nog even voor me.
Op zeker moment komt er een vulkanische uitbarsting uit mijn wijsvinger en ga ik spuien.
Want na een jaar in vrijwillige “afzondering”, begint de maat aardig vol te raken en moeten mijn sluizen nodig opengezet worden.
Dus wil ik eindelijk gevaccineerd worden.
Nu!!!!
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten