Lieve vrienden,
Wat zou ze nu weer in haar hoofd hebben?
Nou eigenlijk niets bijzonders. Gewoon zoals het was.
Maar na een pauze van best wel een aantal weken, moet je een nieuwe start maken.
Zo dikwijls dacht ik mij ergens weer tegenaan te moeten bemoeien, maar ik had de tijd of de inspiratie niet om het te verwoorden.
En nu heb ik opeens een kleinzoon. Echt waar!
“De dag die je wist dat zou komen was eindelijk daar”, zou de slechtste tekstschrijver van ons land zeggen.
Hoewel, alles wat slecht geschreven is, blijft hangen. Zo is het ook met reclames.
De meest irritante, goedkoop gemaakte commercials, blijven hangen.
Maar dat kleine manneke hè. Het is toch wat.
Zo broos en vers en toch al zo stoer.
Alsof hij weet in wat voor wereld hij terechtgekomen is.
Een wereld met executeurs van de duivel, messentrekkers, kopschoppers en doodrijders.
En daar is onze Mikki,
Superman!
Want is hij niet stoer?
Wat een heerlijk kindje is het. Tien dagen oud en z’n hoofd al oprichten.
Sterk als een beer.
Precies z’n moeder.
Nee, echt. Z’n vader is te lief. Te zacht.
Nee dan z’n moeder.
Bergen beklimt ze, marathons loopt ze, racefietsen doet ze.
En wat kan ze voetballen die meid.
Die knobbel op haar hoofd? Daar zitten de talen in. Stuk of zes.
Geboortekaartjes ontwerpt ze. Kasten zet ze in haar eentje in elkaar.
Auto een beurt? Dat kan ze gewoon zelf hoor. Speelt piano, gitaar en hobo.
Lul je toch niet meer.
Zet ook nog een kind op de wereld met een geboortegewicht van acht en een half pond en zesenvijftig centimeter lang
Mikki. Zeg maar Mik!
Alleen koken????
Ja, dat is niet iedereen gegeven.
Maar ondanks haar kleine gestalte is het een stoere meid!
Je zou het niet zeggen. Maar het is echt zo.
En dan is ze ook nog een slimme arts.
En ik ben hartstikke trots op haar.
Is dit nou een ode aan mijn schoondochter?
Ja, aan de moeder van mijn kleinzoon.
Als dat kleine stoere mannetje net zo slim is als z’n moeder en het karakter heeft van z’n vader, dan komt het helemaal goed.
Dan mag hij stiekem mijn reticuul-tje openen om eens te kijken wat voor malligheid er allemaal in zit. Want een beetje creativiteit met een vette knipoog en een brede grijns, is nooit weg.
En uh Mik, samen hebben we overal maling aan hè.
Want oma heeft haar tassie altijd vol met Riedicuultjes.
En Mikki, ik verzeker je, als ik tijd van leven heb, wordt het lachen samen.
Omdat er ondanks alles, met oma altijd wel iets te lachen valt.
En lieve vrienden, jullie mogen misschien af en toe meelachen, want…
Met een glimlach om de mond, blijf je knapper en gezond!
Hartelijke groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten