Lieve vrienden,
Tijdens de heldere koude nacht is het aardoppervlak toegedekt met een witte nevel van gekoelde vochtige lucht. Koeien zonder poten staren met wazige ogen in de verte.
Mist
De eerste stralen van de zon trekken voorzichtig de deken van de slapende aarde af en laten met hun warmte de nevel verdwijnen.
Een mooie herfstdag zonder wind is ontwaakt.
De Oost-Indische kers heeft nog één bloem.
Oranje.
Of is het rood?
Mijn gedachten snellen vooruit naar de kale bomen. Vogels op een tak, wachtend op voer.
Lastig is de winter voor de gevleugelde vrienden.
De zaden zijn al gevallen en bedekt met aarde of opgegeten.
Insecten in slaap of uitgevlogen.
Een muis klimt langs de stam van de boom richting pindanetje.
De Ekster ziet het. Muis springt vanaf grote hoogte. Weg!
In de spleet naast de houtkist verdwenen, blijft het deksel voor mij gesloten.
Muizenissen muizenvallen......
Ik pieker niet meer.
De zon schijnt en heeft de nevel opgelost tot helderblauw, lichter aflopend naar de horizon in een wazige scheiding met het oneindige.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten