All Hallows Even

Lieve vrienden, 

 

Vandaag is het Halloween. Een feest dat overgenomen is uit de Angelsaksische landen. 

 

Het is het meest verschrikkelijke feest, dat ik kan bedenken. 

 

De gedachte was, dat het een soort Sint-Maarten zou zijn. 

Met trick or treat. De kinderen krijgen iets grappigs of een traktatie. 

 

Het is oorspronkelijk een Keltisch feest. 

De naam is een verbastering van All Hallows Even. Allerheiligen. Het feest wordt gevierd op 31 oktober. Op die dag staat de deur naar de onderwereld open. Samhain heet het in het Keltisch. Samhain is het Keltische nieuwjaar dat begint als de zon onder gaat op 31 oktober. 

 

De geesten van overledenen, maar ook demonen kunnen dan naar de bovenwereld komen. Om de zielen te eren werden feestmaaltijden gehouden, waarbij plaatsen vrij werden gehouden voor de overledenen. Zo werden de overledenen geëerd. De demonen werden weggejaagd door, in geesten verklede mensen. 

 

Dat is dus Halloween, dat nu ook bij ons gevierd wordt. Het is over komen waaien naar ons land. Het is ‘mode’. 

 

Vorige week zag ik een meisje lopen van een jaar of vier. 

Haar ongetwijfeld schattige snoetje was door een of andere onverlaat veranderd in een doodshoofd. 

In haar hand had zij een mandje met een traktatie, iets dat op afgehakte vingertjes leek. 

 

Ik vond het eigenlijk te walgelijk voor woorden. 

Dan denk ik: Waarom?????

 

Wat is hier nou leuk aan? 

Dit moet je toch niet willen? 

 

En dan het onschuldige Sinterklaasfeest, met de leuke zwarte Pieten ten grave dragen? Werkelijk, ik kan er met m’n pet niet bij. 

 

Of ik die heb? 

Tuurlijk. Een zwarte, een beige en een strooien met een lint met panterprintje eromheen. Voor als de zon schijnt. 

 

En gelukkig gebeurt dat steeds vaker in ons land. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond. 

 

Rietje 

 

Waarom?

Lieve vrienden, 

 

Terwijl ik met mijn gedachten in de positieve loop, krijg ik via het nieuws een bericht over een aanslag in een kerk in Frankrijk. 

 

Een islamitisch terroristische aanslag. Man en paard worden genoemd. Op hetzelfde moment een aanslag in Avignon en bij het Franse consulaat in Jeddah. 

 

Mensen de hals afgesneden. Wat voor een beest ben je, als je dat doet? 

 

Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, wat er door het virus met de mensen gebeurt, heeft ook een andere oorlog plaats. 

 

Een oorlog ontstaan door het geloof. Of eigenlijk door vermeende belediging van een profeet. En de oorlog wordt nog aangewakkerd door een despoot, die er zeker van is dat hij over water kan lopen, terwijl zijn land failliet is. Al zoveel oorlogen zijn ontstaan door verschil van mening, betreffende alles wat men gelooft. 

 

Dat leerden we in de geschiedenislessen op school. 

We zagen tekeningen van de beeldenstorm, maar ook foto’s van de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog Foto’s van Bauxiet mijnen in Suriname.... 

 

Wij leerden. Er werd over verteld tijdens onze geschiedenisles. Er werd ons verteld over onze grondwet en onze vrijheid van meningsuiting. Het werd verteld en wij geloofden. 

 Waarom zouden we eraan twijfelen. Het was een tijd geleden gebeurd. Het was geschiedenis. 

 

Nu mogen de geschiedenisleraren niet meer vertellen over slavernij en over verschil in religies. Ze mogen geen plaatjes laten zien….

 Nog even en we worden verplicht te geloven...in wat anderen geloven. 

 

Wat kan de hedendaagse maatschappij mij toch verdrietig stemmen. 

 Gelukkig kan ik mezelf dan troosten met de gedachte dat het niet zal gebeuren. Dat wij niet gedwongen zullen worden. 

 

Maar was dat vroeger ook niet zo. Mensen die dachten, dat het niet zou gebeuren? 

Nog steeds gebeurt het en steeds weer maakt het mij verdrietig. 

 

Dan zie ik in het volgende nieuwsbericht een foto van drie net geboren hondjes en een 

kinder-rugtasje. Het tasje, met daarin de puppy’s, was achtergelaten op een station. Naar de dader wordt gezocht. 

 

Opeens voel ik de tranen prikken. 

 Mijn potje met verdrietigheden was vol en de tranen stromen over het randje. 

 

Het enige dat ik nog kan zeggen is:”Waarom?”

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

 

 

 

Iets heel anders

Lieve vrienden,

 

Dat had ik weer!!

Ik ben in de Albert Heijn en koop een zak Frolic hondenvoer voor mijn hond. Ik sta in de rij voor de kassa en zo'n vrouw achter me vraagt of ik een hond heb. Waarom zou ik anders hondenvoer kopen, TOCH?

 

Dus ik zeg impulsief, nee, ik heb geen hond, ik begin gewoon opnieuw aan het Frolic Dieet, ik zou er waarschijnlijk niet aan moeten beginnen want de vorige keer eindigde ik in het ziekenhuis.

 

Maar goed, ik was 20 kilo kwijtgeraakt voordat ik op de IC wakker werd met allerlei slangetjes die uit bijna elke ingang van mijn lijf kwamen en infusen in allebei mijn armen.

 

Ik vertelde haar dat het op zich een perfect dieet was. Alles wat je hoeft te doen, is een handvol brokken in je zakken stoppen en wanneer je trek hebt, dan neem je een brok. De voeding is qua voedingswaarde compleet, dus het werkt goed en nu ging ik het opnieuw proberen (bijna iedereen luisterde op dat moment geboeid mee).

 

Ze keek me aan alsof ze water zag branden en ze vroeg of ik op de IC was beland omdat ik vergiftigd was door dat hondenvoer.

 

Ik zei: “nee, ik stapte van de stoep af om aan een poedel zijn kont te ruiken en toen werd ik door een auto geschept.”

 

Ik dacht dat die knul achter haar een hartaanval zou krijgen van het lachen want hij bleef er bijna in!

 

Je kunt maar beter opletten wat je me vraagt want je kunt zo'n antwoord verwachten. Ik heb alle tijd van de wereld om gekke dingen te bedenken en te zeggen...

 

Nu je dit gelezen hebt, moet ik je wel in alle eerlijkheid bekennen dat ik het bovenstaande gekopieerd heb. Dus, kopieer dit en laat een ander ook lachen, ik wilde je alleen even laten lachen, want er is al genoeg narigheid in de wereld.

 

Goed begin van de dag toch?

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond,

 

Rietje

 

Wat Goed? Genoeg ervan

Lieve vrienden,

 

Vorig jaar dook er opeens een nieuw televisieprogramma op. Chateau Meiland. 

 

Eerst had de heer Meiland een cadeauwinkel in Noordwijk. 

 

Daarvoor maakte hij iedere vrijdag een filmpje, waarin hij z’n nieuwe spullen aanprees. 

Daar kon ik verschrikkelijk om lachen. 

 

Vervolgens ging het gezin met nog een dame een kasteel opknappen in Frankrijk. Het chateau. 

 

Dat werd een wekelijks programma. 

 

De kreten ‘wat gooooeed’ ‘wat een gezeik’ en ‘vreselijk’, waren niet van de lucht. 

 

Het werd een succesprogramma en de kamers, die verhuurd moesten worden, waren meteen voor twee jaar volgeboekt. 

Als ik de man zag koken, werd ik al akelig bij het idee, om er te eten. 

 

Eerst de kat van het fornuis en huppakee, het voer in de pan. De hygiëne was om te huilen. 

In de geul achter het fornuis lag de inhoud van mijn hele GFT bak. Dat zagen ze toen er een poging tot schoonmaken gedaan werd. 

 

Er werd wat afgeklust en geruzied. 

Met allerlei verwikkelingen werd het er steeds gekker. 

 

Als je die mensen over de weg zag scheuren in hun autootjes, dan is het een wonder dat het programma afgemaakt kon worden. 

 

Toen werd het programma genomineerd voor de gouden Televizier-ring en ja hoor, de ring prijkt om de vinger van de gillende keukenmeid. 

Natuurlijk was het niet vol te houden voor deze wonderlijke familie en keerden ze terug naar Nederland. Een schoonzoon rijker en rijp voor de Jellinek, want door al het wijnen, is een delirium tremens nabij, voor Martien en consorten. 

 

Nu worden we nog steeds geconfronteerd met die lolbroeken. Dan moeten we weer aan de bingo en vervolgens moeten we het dieet van dochterlief volgen. Wel in een door haar ontworpen jurkje. 

 

Als ik nu heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik het niet meer trek met ze. 

Nog één keer zo een gillende kop en ik zap weg. Echt. 

 

Ik zou er bijna van in een depressie schieten. 

 

De oudste dochter heeft nog steeds het winkeltje in Noordwijk. 

En wat denk je? Er is een nieuwe bestseller. 

Een boek. 

Wie staat er op de voorpagina? Meneer Meiland. Oftewel: Martien. 

 

Geldwolven zijn het vast niet, want terwijl ik dit zit te schrijven ben ik nog niet gebeld door hun management. 

 

Of ben ik nou zo dom en zit ik gewoon reclame te maken voor dat boek? 

 

Nee toch? Want ik moet er niet aan denken om er ook nog over te lezen. Ik ben er helemaal klaar mee. 

 

Oh ja? Ja!!!

 

Wat gooooeeed! 

Ik ga maar wijnen. Want die kreet houden we erin. Geen drie keer, maar gewoon. Simpel. Wijnen. 

En jullie begrijpen toch wel dat dit verhaaltje gisteren uit m’n vinger schoot hè. Want zo ‘s morgens, moet ik er niet aan denken. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

BBQ organiseren

Lieve vrienden, 

 

Het volgende bericht kreeg ik van één van de lezers van mijn Lariekoekjes. 

Het leek hem wel een geschikt verhaaltje om als lariekoekje te versturen. 

 

Het is niet van hem en niet van mij, maar toch deel ik het graag met jullie, omdat het echt zo gebeurt. 

Wat een mooi relaas van het via de app organiseren van een BBQ. 

Nogmaals, niet van mij, niet van één van mijn volgers. Maar beter goed gepikt dan slecht verzonnen. 

 

~~

 

MANNEN organiseren BBQ op WhatsApp: 

 

Onderwerp: BBQ

Man 1:  Hé jongens, wanneer gaan we barbecueën?

Man 2:  Donderdag om 20.00 uur in het huis van “Man 9”

Man 1:  Oké, wat nemen we?

Man 9:  Ik koop het vlees en de drankjes, dan splitsen we.

Man 5:  Ok

Man 1:  Ok

Man 3:  Ok

Man 2:  Ok

Man 4:  Ok

Man 6:  Ok

Man 7:  Ok

Man 8:  Ok

Man 10:  Ok

Man 11:  Ok

Man 12:  Ok

Man 13:  Ok

Man 14:  Ok

Man 15:  Ok

 

EINDE VAN DE CONVERSATIE

 

VROUWEN organiseren BBQ op WhatsApp: 

 

Onderwerp: BBQ

 

Vrouw 1:  Hoi allemaal, wanneer gaan we afspreken en barbecueën?

Vrouw 2:  donderdag om 20 uur?

Vrouw 3:  Waar?

Vrouw 2:  Ik weet het niet

Vrouw 4:  Waar meisjes?

Vrouw 4:  Als je wilt kun je bij mij komen

Vrouw 2:  Zou het niet beter zijn om naar een restaurant te gaan?

Vrouw 5:  Nee, thuis is beter, dan besteden we niet zo veel en hebben meer tijd

Vrouw 2:  Oké bij mij

Vrouw 3:  Ok

Vrouw 5:  Ok

Vrouw 4:  Ok

Vrouw 6:  Oké? Restaurant of thuis?

Vrouw 2:  Thuis

Vrouw 7:  Restaurant

Vrouw 2:  Laten we dan naar het huis van vrouw 4 gaan

Vrouw 3:  Oké, wat nemen we?

Vrouw 8:  Weet iemand hoe je moet barbecueën?

Vrouw 2:  #zinin

Vrouw 6:  Wat gaan we kopen?

Vrouw 2:  Laten we een lijst maken

Vrouw 8:  Ok

Vrouw 4:  Een beetje vlees en salade, wat denk je ervan?

Vrouw 5:  Nou, ik ben op dieet, dus ik ga alleen sla en tomaten eten

Vrouw 2:  Oké dan?

Vrouw 1:  Ik zal een lijst maken en iedereen zegt wat ze kunnen brengen

Vrouw 2:  Griekse salade

Vrouw 3:  Quinoa

Vrouw 4:  Worst en aardappelen

Vrouw 5:  Sla, tomaat en wat groenten voor een andere salade

Vrouw 1:  Oké, hoeveel?

Vrouw 6:  Ik weet het niet

Vrouw 2:  5 worsten?

Vrouw 2:  Wie eet worst?

Vrouw 2:  Ik niet

Vrouw 5:  Ik niet

Vrouw 7:  Ik niet

Vrouw 3:  Ik niet

Vrouw 4:  Ik niet

Vrouw 8:  Ik niet

Vrouw 1:  Oké, dan koop ik geen worst

Vrouw 2:  Maar jij, vrouw 4, waarom zei je dat je worst ging kopen als je het niet eet?

Vrouw 4:  Omdat ik me in de schoenen had geplaatst van iemand die worst eet

Vrouw 1:  Ok, dan geen worst

Vrouw 1:  satés en steak, 1 kilo en 1 kilo, oké?

Vrouw 7:  Het lijkt klein

Vrouw 1:  Hoeveel dan?

Vrouw 2:  Ik weet het niet

Vrouw 2:  Meisjes? Wat denk je?

Vrouw 8:  Ik denk dat het een halve kilo is per persoon

Vrouw 4:  Hoeveel zijn we?

Vrouw 1:  Ik weet het niet. Meisjes, bevestig wie er gaat

Vrouw 2:  Ik

Vrouw 3:  Ik

Vrouw 5:  Ik

Vrouw 6:  Ik

Vrouw 7:  Ik

Vrouw 8:  Ik

Vrouw 9:  Ik

Vrouw 10:  Ik

Vrouw 11:  Ik

Vrouw 4:  Wanneer is het?

Vrouw 2:  donderdag?

Vrouw 4:  Ik kan dan niet

Vrouw 2:  Wat een pech, we hebben dan dus geen locatie?

Vrouw 4:  Sorry meiden, de herinnering voor deze afspraak ging net

Vrouw 1:  Welke andere woning is beschikbaar?

Vrouw 8:  Hoeveel zijn we?

Vrouw 2:  10

Vrouw 3:  Het past niet in mijn huis

Vrouw 5:  Ook de mijne niet

Vrouw 6:  Ook niet in de mijne

Vrouw 7:  Veel minder in de mijne

Vrouw 8:  Ook de mijne niet

Vrouw 9:  Ook niet de mijne

Vrouw 10:  In de mijne kan het ... maar ik heb stoelen nodig, kan iemand meebrengen?

Vrouw 2:  Vrouw 11 heeft een stoelverhuurwinkel, die ze kan meenemen

Vrouw 5:  Maar ze antwoordt niet, ze moet aan het werk zijn

Vrouw 9:  Ik eet geen worst

Vrouw 2:  We moeten nog een locatie vinden

Vrouw 12:  Sorry meiden, ik pak net de telefoon, wat is er gebeurd?

Vrouw 2:  We zijn nog op zoek naar een locatie

Vrouw 12:  Kom naar mijn huis, geen stress

Vrouw 2:  Ok, uitstekend

Vrouw 12:  Wacht ... welke dag?

Vrouw 2:  donderdag om 20.00 uur

Vrouw 12:  Huummmmm dat compliceert de zaken ... kan het woensdag zijn?

Vrouw 2:  Prima

Vrouw 2:  Zelfde tijd?

Vrouw 2:  Ja?

Vrouw 3:  Ik kan

Vrouw 4:  Ik kan

Vrouw 5:  Ik moet Gabi naar het huis van haar grootmoeder brengen, maar ik kan later gaan nadat ze in slaap is gevallen

Vrouw 8:  Oké.

Vrouw 9:  Ik kan

Vrouw 6:  Ik kan

Vrouw 7:  Ik kan

Vrouw 11:  Ik kan

Vrouw 2:  Klaar, woensdag bij vrouw 12 thuis.

Vrouw 3:  Ja

Vrouw 1:  Meisjes, even terugkomen op de BBQ... koop ik een halve kilo per persoon?

Vrouw 8:  Ja

Vrouw 1:  Ok, ik zal Pieter vragen om te kopen

Vrouw 2:  Ok ... en wat gaan we doen met drankjes?

Vrouw 3:  Iedereen neemt wat ze drinken en dat is alles

Vrouw 9:  Ik kan het niet omdat ik direct van mijn werk ga

Vrouw 6:  Nou, vrouw 1 kan maar beter alles kopen en later een tikkie sturen

Vrouw 1:  Meisjes, ik kan niet alles kopen, helpt iemand me een handje?

Vrouw 6:  Ik zal helpen, wat drinken jullie meisjes?

Vrouw 2:  Cola Zero

Vrouw 4:  Water

Vrouw 5:  Sapje

Vrouw 6:  Spa rood

Vrouw 9:  Water met een smaakje

Vrouw 3:  Meisjes, kunnen we Peach Ice tea kopen?

Vrouw 8:  Laten we naar een restaurant gaan meiden, dat is minder moeite

Vrouw 2:  Ik denk het ook

Vrouw 4:  Ik ook

Vrouw 6:  Ik ook

Vrouw 7:  Ik ook

Vrouw 9:  Ik ook

Vrouw 11:  Ik ook

Vrouw 12:  Ik ook

Vrouw 1:  Ahhh meiden, ik heb Pieter al gestuurd om alles te kopen, we moeten bbqen

Vrouw 2:  Uhh onzin ...

Vrouw 4:  Ik wil water, maar het moet Bonaqua zijn die minder natrium bevat, dan krijg ik geen opgeblazen gevoel

Vrouw 1:  Meisjes, kunnen we organiseren alstublieft ?????

Vrouw 2:  Ok

Vrouw 6:  Ok

Vrouw 4:  Ok

Vrouw 9:  Ok

Vrouw 5:  Ok

Vrouw 8:  Ok

Vrouw 11:  Ik eet ook geen worst

Vrouw 5:  (stuurt een ketting) Meisjes ... deel alsjeblieft ... De hond heet BOB ... hij is gisteren verdwaald bij het station, als iedereen samenwerkt, kunnen we hem vinden en terug naar zijn baasjes brengen ... Ze moeten ziek ongerust zijn 😭

Vrouw 6:  Ja, arme BOB

Vrouw 9:  BOB is prachtig !! Welk ras is hij?

Vrouw 5:  Ik weet het niet ... heb dit op mijn yogagroep

Vrouw 2:  Maar kent je de eigenaren?

Vrouw 5:  Nee, maar ik had medelijden met BOB

Vrouw 1:  Pieter belde me vanuit de slagerij en zei dat ze geen steaks hebben, wat moeten we dan halen?

Vrouw 2:  Ik heb liever chorizo steak

Vrouw 4:  Ik ook

Vrouw 1:  Meisjes, we kunnen meteen beslissen want Pieter gaat me vermoorden, hij staat bij de slagerij op ons te wachten om te beslissen

Vrouw 6:  Ik vind het oneerlijk dat het altijd zo gaat, het zijn altijd dezelfde die alles organiseren en niemand anders voelt zich geroepen om iets te doen

Vrouw 10:  Hallo meiden, ik ben net wakker en ik heb 369 berichten in onze groep, wat is er gebeurd?

Vrouw 3:  Zal ik je vertellen...

 

 

~~

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

 

 

 

Herfstkleuren

Lieve vrienden, 

 

Toen we vrijdag ons wekelijks rondje Deli-shoppen deden, reden we in een wat noordelijker gelegen dorp, over onze favoriete weg. 

De weg loopt midden door een bos. 

 

Aan beide kanten stonden hoge bomen, in de mooiste herfsttooien. 

Terwijl we daar reden probeerde ik in mijn hoofd, de kleuren een naam te geven. 

Kastanjebruin, roestbruin, okergeel, brons, purper, magenta, mauve, paars 

Olijfgroen, saliegroen, limegroen, lindegroen, grijsgroen, mosgroen. 

 

Wat een kleuren zijn er toch. Nu noem ik niet eens de primaire kleuren, maar de afgeleide kleuren, die meestal van schilders een naam gekregen hebben. Vernoemd naar het onderwerp van het schilderij. 

 

De warme herfsttinten waarbij ik me zo gelukkig, verwarmd en comfortabel voel. 

 

Ook in huis zijn dit wel mijn kleuren. Daarmee richt ik graag mijn huis in. 

 

Wat ben ik blij, dat ik kleuren kan benoemen en niet kleurenblind ben. 

 

Want dan zie je het verschil tussen camel, zand, beige, taupe, kiezel, en lichtgrijs helemaal niet. 

 

Stuur een kleurenblinde voor een paar beige sokken naar de winkel en hij weet het niet. 

 

Maar voor mijn ogen is het een paradijs tussen de kleurige herfstbomen en dan heb ik het nog niet eens over de kruidige geuren, ontstaan uit een mengsel van vermolmd hout, schimmels en rottend blad. Een zacht briesje en de blaadjes dwarrelen naar beneden. 

 

Soms plakken ze tegen de autoruiten aan en vormen ze een omlijsting voor het prachtige, levende schilderij, dat herfst heet. 

Een wandeling door het knisperende afgevallen blad, tovert blossen op de wangen. 

 

Heerlijk, kaarsjes aan, uurtje eerder donker en dan maar eens een lekker glaasje Moscatel de Setúbal erbij. 

Stukje pittige kaas. Wat kan een mens zich nog meer wensen bij het haardvuur. 

 

Nog geen tijd voor een glaasje? 

Dan maar een lekker kopje koffie met een stukje gevuld speculaas. 

De kruidige smaak verwarmt de buik en brengt je vanzelf in een warme herfstsfeer. 

 

Heerlijk... Herfst, mijn favoriete seizoen!

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

Graftuin

Lieve vrienden,

 

Vorige week schreef ik er al over. Een graftuin. 

 

Dat is zo een tuin met grijs grind, of dicht gestraat en dan in het midden een bloembak met iets groens erin. Niet te veel, want dat moet je onderhouden. 

Vergeten wordt, dat het in een dichtgestraatte tuin veel warmer is dan in een tuin met gras. Gras, dat makkelijk gemaaid kan worden met een motormaaiertje.

 

Er zijn steeds minder insecten en ook de bijen laten het afweten. Zou dat misschien komen door de graftuinen, die het straatbeeld geen vrolijke aanblik geven? De insecten missen de bloemen en de planten. 

 

Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen…zei Pipo de Clown. 

 

Als het zo doorgaat, sterven ook de vogels, want zij hebben insecten en vruchten nodig om te eten. Gisteren zag ik de merels nog heerlijk pikken in de rottende kweeperen, die we laten liggen voor de vogels. Zij zoeken ook bomen om in te nestelen. Als de vogels geen eten meer hebben, hebben de andere dieren ook al snel geen eten meer. 

 

Gemakshalve reken ik de mens ook even tot het dierenrijk. 

Straks hebben wij ook geen eten meer. 

 

Dan zitten de mensen in hun graftuin op hun plastic loungebank op hun telefoon te koekeloeren, om uit te zoeken hoe het nou komt, dat het zo warm is en het water bij een hevige regenbui niet weg kan. Dat er geen beestjes in hun tuin komen....

 

De beestjes, waar je van kunt genieten. Oké, van sommigen krijg je de Pee in. Maar over het algemeen is het toch een lust voor het oog, de vogels in de bomen en de bijen op de bloemen? 

 

Ik las in de krant een voorstel van iemand om een bloemenlint door de straat te maken. Iedereen zaait een stukje van z’n tuin in met bloemenzaad. Net zoals de bermbegroeiing langs de snelwegen. Wilde bloemen, waar de insecten op af komen. 

 

Het lijkt mij geweldig. De veelkleurige aanblik van de straten. 

Want laten we nou eerlijk zijn. Zo een graftuin is toch een rot gezicht. 

Makkelijk in onderhoud, maar spuuglelijk. 

 

En tussen de tegels en het grind groeit dan plotseling onkruid. 

Dan moet je spuiten, branden of met een mesje aan de gang. En dan heb ik nog een verrassing.... Grind kun je niet schoffelen. 

 

Dus bezint eer gij begint. 

 

Geen tuin, maar een onderhoudsvrij flatje? 

Druk je neus tegen het raam, dan kun je de tuin beneden zien en dan denk je misschien: had ik nog maar een perk met bloemen. Zet dan een gezellige bak met planten langs het balkonhek en hang iets op voor de vogels. Ze weten het heus te vinden. Een potje vogelpindakaas is altijd weer een succes. 

Mazzel van een balkon: hier komen geen vossen. Wel muizen, maar soit. 

 

Ik hoorde laatst iemand zeggen: “Ik heb niets met bloemen”. 

 

Daar kan ik me toch echt niets bij voorstellen. 

Dat zijn vast dezelfde mensen, die van cactussen houden. 

Ik zal het hier maar bij laten. 

Gezellig is anders. Dat geldt voor mens en dier. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

Mondkapjes truc

Lieve vrienden, 

Hoe bevallen de mondkapjes?

Hoewel ik zoveel mogelijk thuisblijf, wil ik er af en toe toch even uit. 

Kijk eens in mijn auto. Naast de pompfles desinfectant van een halve liter, staat onder de klep van mijn armsteun, een doos mondkapjes. Gisteren was het weer zover en stapte ik dapper een winkel binnen, nadat ik een mondkapje opgedaan had. En ja hoor, daar ging tie weer. Glijerig rot ding. 

Hoewel ik het neusklemmetje goed aangedrukt had, zat het bovenrandje van het mondkapje weer in m’n ogen. Dus even trekken aan de onderkant en vijf stappen verder, werd ik weer half verblind. 

Zou het misschien komen doordat ik zo een smal bekkie krijg?

Tien kilo is tenslotte 4 zakken aardappelen. 

Als ik in de spiegel kijk, zie ik geen smal bekkie. 

Oké, niet meer opgeblazen en een maat kleding minder, maar daar gaat je mondkapje toch niet van aan de haal? Het maakt het geheel voor mij extra onaangenaam. 

Mensen zonder mondkapje in mijn nabijheid een dodelijke blik toewerpen met halve ogen is ook half zo effectief. 

Plotseling herinnerde ik mij een tip, die ik ergens online zag. 

Draai de elastiekjes een slag, voor je oren. 

Dat deed ik en verdomd, dé oplossing. Wat een verademing. Hoewel????

Probeer maar, het werkt. 

Op die manier, blijft het prima zitten. Wat een uitkomst. 

Nu nog onthouden, dat ik m’n lippen niet moet stiften, voordat ik dat ding opzet. 

Want gezien het feit, dat ik altijd tamelijk rode lippenstift op heb, is het wel een dingetje hoor. 

Doe je het masker af, ben je net Bassie. 

Echt, het zit bijna achter je oren. 

Dus voordat je dan ergens naar binnen stapt zonder masker, moet je wel even in de spiegel kijken, want als je dat doet, zie je wat een schmotz je ervan gemaakt hebt. 

Dus ook nog maar een pakje make-up verwijderingsdoekjes in de auto. 

Nog even, dan heb ik het volledige assortiment van het Kruitvat bij me. 

Daar kan ik altijd nog een handeltje van maken, als ik vanuit de auto iemand voor gek zie lopen. 

Want ik zag al op de deur van een winkel: 

Mondkapjes €1.-

Wat een toestand is het toch. 

Ik verbaas me er ook steeds over, dat er nog zoveel mensen zonder mondkapje lopen. 

Doe me een lol, kijk ze eens aan. 

Dan zien jullie dat het allemaal dezelfde types zijn. 

Veganistische, glutenvrije, biologische, holistische, lactosevrije, koolhydraatarme, mij kan niks gebeuren typetjes. Als jou dan niks kan gebeuren, stel je dan niet zo aan met al die rare diëten. 

Echt ieder z’n meug, maar nu het aantal besmettingen in ons land nog niet eerder zo hoog geweest is, zet dan *^•#*<<>** zo een ding op je kanis. 

En pas op, want anders krijg je die blik van me. 

Nu kan ik het weer, want door de truc met de elastiekjes, zit mijn masker niet meer in mijn ogen. 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

Rietje 

De zorgen nemen toe

Lieve vrienden,

Op het moment liggen er volgens een arts van het OMT meer jonge en sportieve mensen op de IC, vanwege het Corona virus, dan tijdens de eerste golf. 

Ook is veel meer ziekenhuispersoneel besmet geraakt. 

Hoe kan dat nou, vroegen wij ons af. Wat is er nu toch anders. 

De ouderen blijven meer binnen, de jongeren houden zich niet echt aan de regels, maar er zou toch fundamenteel iets helemaal anders moeten zijn. De besmette jonge mensen moeten iets gemeenschappelijks hebben. 

Al pratend kwamen we tot de conclusie dat het misschien wel de schoolgaande kinderen zijn. 

Op alle scholen zijn best veel besmettingen en de kinderen worden niet ziek van het virus. 

De meeste positief getesten zitten in de leeftijdscategorie van 12 t/m 18 jaar. 

Terwijl ik zie dat in de groep van onze leeftijd er relatief weinig besmettingen zijn. 

Om deze ontwikkeling maak ik me toch wel heel veel zorgen. 

Want zonder er iets van te merken, lopen er op deze manier heel veel superverspreiders rond. 

Omdat het ziekenhuispersoneel massaal besmet raakt, vallen de gezonde personeelsleden om door het absurd harde werken. 

Dan spreekt men opeens over noodhospitalen. Maar wie moeten daar werken dan? 

Er is ruimte zat, maar geen personeel. 

De scholen sluiten geeft een leerachterstand. Tsja, dan zou ik zo graag willen dat er verder nagedacht wordt. Doorverdedigen, noemen ze dat bij een voetbalwedstrijd. 

Wat, als?

Want wat denken ze dat er met kinderen gebeurt van wie een ouder erg ziek wordt door de besmetting met het virus en een eventueel verblijf van de ouder op de IC? Een ernstig zieke ouder is een ramp voor een kind en ook voor het leerproces op school. 

Ik begrijp best dat ouders niet zitten te wachten op weer een periode van thuisonderwijs, maar het zou toch in ieder geval de moeite zijn om het opnieuw te proberen? Met een nieuwe lockdown zou de economie naar de knoppen gaan? Misschien....

Volgens mij is er nog heel veel geld onder de mensen is, waarmee ze weer overeind kunnen krabbelen. 

Ze geven op dit moment toch ook niet veel uit? 

Ik had het er al eerder over. De stroppenpot. 

Men heeft inmiddels allemaal wel iets achter de hand gehouden om nog even voort te kunnen. 

Ook las ik online dat er vanaf de eerste lockdown 4700 nieuwe horecagelegenheden geopend zijn. Dat geld komt toch ergens vandaan? Vroeger spaarden we voor een kleurentelevisie, tegenwoordig voor een eigen restaurant.

Als de mensen die in de restaurants werken zich nu eens melden om vragenformulieren in te vullen bij de ingang van het ziekenhuis. 

Makkie toch? 

Tijden veranderen, maar ik denk dat we een nieuwe lockdown wel aan kunnen. 

Ik houd er zelf al rekening mee. M’n haar is geknipt, m’n nagels vers gelakt en ik heb nog wel wat eten in de kast. 

Ga ik nou hamsteren? 

Nee hoor, regeren is vooruitzien en we moeten vooral doorverdedigen en om te winnen moet je niet in eigen doel schieten. 

Maar dat is een opmerking, die alleen de mensen begrijpen, die weten wat WZAWZDB betekent. 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

Rietje

Corona Excuus

Lieve vrienden, 

 

Een nieuwsbericht van de NOS. 

Jeetje dacht ik, wat zou er gebeurd zijn. 

Zo een bericht kwam er ook, toen de MH 17 neergehaald was. 

 

Nu werd er een video getoond, waarin de koning ons toesprak. 

Met een gezicht alsof er een nationale ramp gebeurd was. 

 

Hij kroop door het stof, voor zover dat er lag op de paleisvloer. 

En z’n prachtige echtgenote zat met een strak gezicht naast hem. 

Bij de laatste zin, die hij uitsprak, keerde ze zich naar hem toe, alsof ze zeggen wilde dat hij het goed gedaan had. 

Want hij las het dit keer zonder gehaspel van de autocue. 

 

Ach, ach, wat heb ik toch te doen met deze mensen. 

Het zijn net marionetten. 

 

Toen ik het stukje schreef over de dochters en de bikini’s probeerde ik me nog voor te stellen, dat het een normaal gezin is. Waar dan een discussie ontstaat en oma zich er ook nog mee bemoeit. 

 

Maar dat is het niet. Het is geen normale familie. 

Voor iedere Koninklijke zucht, moeten ze tegenwoordig verantwoording afleggen. 

 

Waarom? 

Nou ja, wij betalen natuurlijk wel allemaal mee aan hun vorstelijke salaris (ik vind hem goed, al zeg ik het zelf) Maar net als Youp, die iedere week in z’n column over de koninklijke speedboot schrijft, vind ik een speedboot van tweeënhalf miljoen wat al te zot. 

En ook hun huis naast dat van Poetin, had voor mij niet gehoeven. 

 

Maar voor de rest...?

 

Ik ben hartstikke koningsgezind en vind het allemaal prachtig, wat ze in het openbaar doen. De rest wil ik eigenlijk helemaal niet weten. 

 

Ook het feit dat onze koningin haar japonnetjes in de metamorfose doet vind ik bewonderenswaardig. 

Want ook ik koop bewust. 

 

Dat er bij Max af en toe een tassie of een glimmertje aan haar collectie toegevoegd wordt kan ik ook nog begrijpen. 

 

Alleen kan zij niet roepen dat ze dat allang had, of dat het afgeprijsd was. 

Want alles wordt secuur bijgehouden door de volgers. Royalty watchers heten die. 

 

Maar als die hoogheden nou een weekje weg willen, moeten ze dat toch zelf weten? Ze deden het veilig! 

 

En nu zo diep door het stof? 

Nee, dat gaat mij te ver. 

 

Maar ik vind het nog steeds stom, dat ze niet in het donker met zo een klein straalvliegtuigje vertrokken zijn.

 

De majesteit heeft tenslotte zelf z’n vliegbrevet. Dan had er geen haan naar gekraaid en dan lagen ze nu nog lekker te dobberen op hun speedboot. 

Al was het alleen maar om Youp te pesten. 

 

Na alle excuses, vraag ik me trouwens af hoe het nu zit met het handhaven van de regels, betreffende de pandemie. 

 

Boa’s kunnen dat niet meer. Want dan wordt geroepen dat de minister en zelfs de koning zich ook niet aan de regels houden. 

 

Zullen we dan maar vragen of alle mensen die hun, in een opwelling aangeschafte pandemie-puppy zat zijn, deze af willen staan als werkhond voor de handhavers?

Dan krijgen de trouwe viervoeters misschien de liefde, die ze verdienen en dat is altijd beter dan een verblijf in het asiel. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje.