Lieve vrienden,
Momenteel twijfel ik of ik door moet gaan met schrijven.
Steeds denk ik dat het de moeite niet is, maar dan krijg ik weer zulke leuke reacties, dat ik toch maar weer doorga.
Het is ook zo leuk, om de gedachtenspinsels op te schrijven.
Het vliegt dan ook weer in één keer uit de wijsvinger.
Natuurlijk ook uit mijn hoofd, maar dat gaat gelijk op.
Oh, saberiejosia. Ik zal het wat gezongen hebben.
Start een polonaise en ik ga los. Heerlijk zwaaiend met mijn rechterarm in de lucht. Het liefst voorop.
De voordeur uit en de achterdeur weer in.
Ik herinner me een gezellige avond in een net geopend hotel bij vliegveld Zaventem. (Onder de lezers zijn er vast meer) Iemand had een accordeon mee en het werd een partij, zoals ze die in dat hotel nog niet meegemaakt hadden. (Ze waren net open en nog geen Ollanders als gast gehad)
Via de keukens en de gangen. Het droge personeel deed uiteindelijk mee en we hadden de tent op z’n kop.
Ach ja, herinneringen. Dansen, feesten...
Een mens knapt er zo van op.
Helaas zit het er in Corona tijd niet in. Ik word al angstig bij de gedachte.
Maar eens komt het moment, dat alles weer kan. Dan zal ik hossend meedoen en zingend door de straten zwieren.
Eens......
Voorlopig alleen in mijn dromen.
Weten jullie trouwens dat een polonaise de naam van een taartje is?
Een bakje van gezoet eiwitschuim, merengue, gevuld met slagroom. En als kers op het taartje........
Juist! Een stukje ananas.
Bij de slimste mens zeggen de vraagstellers dan: Trouwens, wat weten jullie van koekjes?
Met hartelijke groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten